Roy Lichtenstein

Blondines, superhelden en Mickey Mouse; met zijn sterk uitvergrote komische ontwerpen veroorzaakt Roy Lichtenstein veel commotie in de kunstwereld van de jaren zestig. In 1964 kopte de New York Times op de voorpagina: ‘Eén van de slechtste kunstenaars van Amerika.’ Sindsdien is dat beeld compleet veranderd en Lichtenstein, die overleed in 1997, geldt inmiddels als een van de grootste iconen van de pop-art, naast Andy Warhol.

Stippen (rasterdots die je in krantenfoto’s en stripboeken kunt terugvinden) werden zijn handelsmerk. Zijn kunstwerken zijn schijnbaar anonieme, mechanische reproducties in een tijd van massamedia, Disneyland en billboards.
Lichtenstein werd vooral geïnspireerd door de consumptiemaatschappij en populaire strips en beeldde dingen af zoals ze waren. Hij wilde dat zijn kunst een afspiegeling was zijn van dingen uit het dagelijkse moderne leven. Zijn striptekeningen gebruikten vaak primaire kleuren en werden met zwarte verf dik omrand.

Vanaf begin jaren 60 keek Lichtenstein meer naar het werk van Picasso, Mondriaan en Monet voor inspiratie voor zijn eigen werk. Dit resulteerde in zonsondergangen en landschappen in zijn bekende stijl.
Melvyn Bragg ontmoet de sympathieke kunstenaar in zijn studio in New York en komt oog in oog met een groot schilder en tegelijkertijd een opgesloten classicus.