Dirty dancing

Dirty Dancing is zonder twijfel de beste dansfilm uit de jaren 80. Maar de film is meer dan alleen dat. Het is een coming-of-age verhaal, een drama over een jong meisje dat het juk van haar opvoeding van zich afschud, en rebelleert tegen haar vader. Gecombineerd met de onvergetelijke muziek, en de chemie tussen de hoofdrolspelers, is het niet verwonderlijk dat Dirty Dancing is uitgegroeid tot een van de all-time favorieten in het genre van het romantisch drama.

Het succes lag echter niet voor de hand. De film werd gemaakt met een relatief klein budget, en had geen grote sterrencast. Jennifer Grey had net een bijrolletje gehad in Ferris Bueller’s Day Of, maar was verder onbekend. Patrick Swayze (die in 2009 overleed aan de gevolgen van kanker) had een aantal kleine rollen op zijn naam staan, maar werd pas ná Dirty Dancing een A-ster. Voor regisseur Emile Ardolino was Dirty Dancing zelfs zijn speelfilm-debuut. Wel had hij zijn affiniteit met dans aangetoond met de Oscarwinnende documentaire He Makes Me Feel Like Dancin’ uit 1983.

Dirty Dancing volgt de 17-jarige Frances ‘Baby’ Houseman, die in de zomer van 1963 noodgedwongen met haar ouders op vakantie moet naar het natuurpark Catskills. Daar
ontmoet ze dansinstructeur Johnny Castle. Ondanks dat haar vader haar verbiedt met hem om te gaan, raakt Baby in de ban van Johnny en hun dans. De film won een Oscar
en een Golden Globe voor Beste Originele Song: (I’ve had) The Time of my Life. Daarnaast waren er nog 3 Golden Globe nominaties, voor Beste Film, Beste Acteur en Beste Actrice.